Fortuna - gra towarzyska

TOWARZYSKA GRA LOGICZNA
"FORTUNA”
Gra, którą proponujemy jest fascynująca. Nie ma ona nic wspólnego z hazardem. Poruszamy się w świecie fikcji, operujemy umownymi pieniędzmi, które spełniają jedynie rolę rekwizytów. Spośród czterech graczy tylko jeden może zdobyć „Fortunę". Ażeby osiągnąć ten cel musi wszystkich konkurentów doprowadzić do ruiny, wyeliminować z gry. Przenieśmy się teraz na planszę, to znaczy do Warszawy z pierwszych lat XX wieku. Niewiele budynków przetrwało do naszych czasów, część rekonstruowaliśmy. Warszawa tych lat była piękna, wspaniałe gmachy użyteczności publicznej, bogata architektura... Była piękna, ale niesłychanie zatłoczona. Miasto otoczone fortami zachowało swoje granice z końca XVIII wieku. Na terenie zaledwie dwukrotnie większym od dzisiejszego Śródmieścia mieszkało blisko osiemset tysięcy ludzi, średnio na hektar 243 osoby, podczas gdy w Warszawie roku 1980 przypada 32 osoby na hektar. Ta ciasnota doprowadziła do rozwoju spekulacji placami budowlanymi. Były to przecież lata prosperity. Warszawa w krótkim czasie stała się silnym ośrodkiem przemysłowym, a przede wszystkim handlu międzynarodowego. Kolej Warszawsko-Wiedeńska otwarła drogę do Krakowa i Zagłębia Dąbrowskiego, a dalej do całej Europy południowo-zachodniej. Z Dworca Terespolskiego odchodziły pociągi do Moskwy, co dawało połączenie z Dalekim Wschodem, a także Kijowem i Odessą. Z dworca Petersburskiego podróżowało się do Grodna, Wilna i stolicy Imperium - Petersburga. Warszawa przełomu XIX i XX wieku, to wielkie i bogate miasto, siedziba oligarchii bankowo-finansowej oraz miejsce zamieszkania i pracy setek tysięcy robotników, drobnych kupców, służby, artystów, inżynierów, spekulantów i graczy giełdowych.
Tereny budowlane podlegały wszystkim prawom i zasadom gry rynkowej. Ceny za parcele przy ulicy Marszałkowskiej wahały się około 100 rubli za metr kwadratowy, ale w kwietniu 1899 roku Towarzystwo Budowy Hoteli zapłaciło za plan na rogu Marszalkowskiej i Widok po 223 ruble za metr. Na tej parceli pod numerem Marszałkowska 102, powstał „Hotel Wiedeński", tuż obok dworca kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. To był interes. W 3 lata potem za metr kwadratowy placu w pobliżu tego dworca żądano już 300 rubli. W okolicach Ogrodu Saskiego, Senatorskiej, w Alejach Ujazdowskich ceny były jeszcze wyższe.
W 1901 roku wykończono budowe Hotelu Bristol - Krakowskie Przedmieście 44. Czterysta pokoi w cenie 2--2,5 rubla za dobę. Znakomita restauracja, obiad z sześciu dan za 1,5 rubla. Przyjeżdżający kupcy ze Wscaodu i Zachodu.' Miasto modernizuje się. W 1902 roku elektrownia na Po wiślu dała pierwszy prąd. W 1908 roku na ulice Warszawy wyjechał pierwszy elektryczny tramwaj. Bogacze jeżdżą nadal powozami. Zapraszamy właśnie na spacer po tej Warszawie.
ZASADY GRY Zasadą gry jest kupić, wydzierżawić lub sprzedać nieruchomości tak korzystnie, aby osiągnąć przewagę nad przeciwnikami i ewentualnie stać się zwycięzcą. Gracze rozpoczynając od pola „start" przesuwają pionki wokół tablicy zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Gdy pionek gracza znajdzie się na parceli wolnej, to znaczy będącej jeszcze w posiadaniu Banku, ma prawo wykupić ją po cenie nominalnej. Gdy rezygnuje z transakcji - Bank wystawia parcele na licytację i przechodzi ona na własność oferującego najwięcej. Właściciel nieruchomości (parceli) ma prawo i obowiązek inkasować sumy dzierżawne od przeciwników, których pionek stanął na polu będącym jego własnością. Dzierżawy są znacznie podwyższone, jeżeli parcela jest zabudowana. Opłaca się więc inwestować. W razie kłopotów finansowych właściciel nieruchomości ma prawo zastawić ją pod hipotekę w Banku. Na planszy znajduje się trzydzieści jeden pól, które można wykupić od Banku. Wszystkich pól jest czterdzieści cztery. Trzynaście, których nie można wykupić, to pola decydujące o szansach albo o niespodziewanych kłopotach gracza. Gracz może otrzymać urlop, dostać się do szpitala, grożą mu remonty domów, podatek od luksusu itp. Trzeba starać się chwycić szansę, umieć wybrnąć z kłopotów. Nwaet pobyt w szpitalu w pewnym etapie gry może okazać się korzystny.
REKWIZYTY
Kolorowa plansza, imituje obszar Śródmieścia Warszawy sprzed osiemdziesięciu lat. Na planszy zaznaczone są parcele z nazwami autentycznymi warszawskich hoteli z tamtej epoki, które przeznaczone są na sprzedaż, jak również koleje, restauracje, obiekty użyteczności publicznej (nazwy autentyozne).
Pionki dla graczy. - Trzydzieści domków i dziesięć hoteli. - Dwa zestawy kart po szesnaście sztuk: talia „losu"
i talia „szansy" - Trzydzieści jeden kart własności pól, które można kupić
od Banku. Na każdej karcie wydrukowana jest wartość pola (parcele itp.) i wysokość czynszów dzierżawnych za
te pola. - Komplet pieniędzy.

PRZYGOTOWANIE DO GRY Planszę rozkładamy na stole. Karty „szansy” i „losu” po potasowaniu układamy koszulkami do góry na oznaczonych na planszy miejscach. Gracze wybierają prionki, które będą ich reprezentowały w ruchach po planszy. Każdy gracz otrzymuje po 20.000 dukatów. Pozostałe pieniądze, karty własności, domki i hotele pozostają w Banku. Jeden z graczy obejmuje funkcję bankiera (patrz dalej „Bank”).
START Kolejność wykonywania ruchów wyznacza się przez losowanie. Jeden z kompletu żetonów rozrzucamy na stole numerami do dołu. Gracze ciągną żetony, posiadacz najwyższej liczby zaczyna. Po losowaniu gracze zajmują miejsca przy stole, według „starszeństwa" wyciągniętych liczb. Każdy z graczy otrzymuje dwanaście żetonów ponumerowanych od 1-12. Żetony zastępują kostki do gry. Posługiwanie się nimi w dużym stopniu eliminuje przypadkowość, zmusza do myśleria i przewidywania ponieważ, żetony gracze układają przed sobą numerami (1-12) odkrytymi, tak że wszyscy gracze nawzajem oriętują się w możliwościach ruchów przeciwników. Wykonując ruch, tracimy jeden z żetonów (odkladamy go na bok) i przsuwamy pionek o tyle pól, ile widniało na żetonie. Każda kolejka w grze, to strata jednego żetonu, możliwości decyzji stają się coraz bardziej ograniczone. Trzeba pamiętać o tym, że po wyłożeniu wszystkich żetonów (12 kolejek) otrzymujemy je z powrotem. W trzynastej kolejce znów dysponujemy pełnym kompletem od 1-12.
WYŚCIG W pogoni za „Fortuną" gracze swoimi pionkami okrążają wielokrotnie planszę. Za każde przekroczenie „startu” bankier wypłaca 2.500 dukatów. Jeśli pionek zatrzyma się na polu „start" gracz, pomimo że rozpoczyna nowe okrążenie traci prawo do wypłaty Nie traci jednak, jeżeli znajduje się na polu „start” po wyciągnięciu tego polecenia z taliti „szansy"
PARCELA DO SPRZEDANIA Gdy pionek gracza znajduje się na polu nie sprzedanym, gracz ma prawo wykupić prawa własności po cenie nominalnej Jeżeli gracz decyduje się na kupno, placi Bankowi należność i otrzymuje kantę prawa własności, którą odkrytą kładzie przed sobą. W przypadku gdy gracz rezygnuje z kupna, Bank wystawia tę własność na licytację. Cena wywoławcza jest zawsze podstawą wartości nominalnej wydrukowanej na karcie. W licytacji może brać również udział gracz, który przed chwilą zrezygnował z transakcji. Prawo własności uzyskuje oferujący najwyższą cenę, wpłaca do Banku zadeklarowaną sumę i otrzymuje kartę własności,
WYPŁATA CZYNSZÓW Gry gracz postawi pionek na polu będącym własnością innego gracza, wpłaca czynsz dzierżawny zgodnie z wykazem na karcie własności. Jeżeli parcela jest zabudowana, czynsz znacznie wzrasta.

Gra parami: pierwszy z trzecim i drugi z czwartym. Zm &za to do objęcia innej taktyki, bardzo komplikuje sytuacja W tej wersji gry, konkurencyjne pory mają wspólną kasę. W zasadzie gracze powinni podejmować decyzje samodzielnie, bez głośnej naradyz współpartnerem, ale jeżeli temperament na to nie pozwala... Na tym etapie gry partnerzy moga przed każda partia ustalać własne zasady, uzupes niające ten regulamin.
imod
niające przed każdą pozwala... Na artnerem, ale
UWAGI KOŃCOWE
Początkujący gracze mogą zastąpić żetony dwoma kostkami do gry rzucanymi jednocześnie. Czas gry można skrócić przez przydzielenie każdemu z graczy na początku gry mniejszej sumy niż 20.000 dukatów. Producenci życzą Państwu przyjemnej gry i proszą o uwagi na temat naszej „Fortuny”.
SPÓŁDZIELNIA RZEMIEŚLNICZA
„ŻOLIBORZ” 01-571 Warszawa, ul. Klaudyny 16a