Gra przeznaczona jest dla młodzieży od lat 7 i osób starszych - dla 2 grających.
Składa się z planszy o 12 ponumerowanych polach oraz 72 pionków po 36 dla każdego z graczy
Wari jest jedną z najstarszych na świecie gier planszowych o charakterze liczbowym. Według powszechnej opinii historyków gier i badaczy starożytności powstała ona w Afryce, może w Egipcie, ojczyżnie wielu gier planszowych. Stad Wari rozprzestrzeniła się po całym Czarnym Lądzie; dotarła do krajów Bliskiego Wschodu i dalej „wielkim szlakiem jedwabiu" do Azji Środkowej. Znacznie później przez niewolników murzyńskich przewieziona została przez Atlantyk na drugą półkulę. Dzisiaj, pod dziesiątkami przeróżnych nazw i w licznych odmianach, jest grq znaną prawie pod wszystkimi szerokościami geograficznymi.
Jako ciekawostkę warto odnotować i to, że zamiast przedstawionej przez nas planszy w wielu krajach egzotycznych do gry w Wari używa się specjaInej szkatułki, wyrzeźbionej z drewna, niekiedy bogato zdobionej, z wydrążonymi jamkami o półokrągtym kształcie. Często spotyka się graczy - zwłaszcza młodych - którym zamiast takiej szkatułki do przeprowadzenia rozgrywek wystarczają po prostu dwa rzędy dołków wygrzebanych w piasku oraz odpowiednia ilość ziarenek fasoli, orzeszków ziemnych, muszelek, kamyczków o niewielkich rozmiarach.
Do gry w Wari potrzeba 36 pionków dowolnej barwy dla każdego zawodnika. Pionki sławia się po sześć w każdym polu planszy (patrz rysunek). Celem gry jest zdobycie jak największej ilości pionków.
Zawodnicy wykonują ruchy na przemian.
Każdy ruch polega na wybraniu z dowolnego własnego pola wszystkich znajdujących się tam pionków i dokwaterowaniu" ich po jednym do kolejnych pól własnych (od lewej do prawej, aż do końca planszy), a następnie do pól przeciwnika - posuwając się w kierunku przeciwnym niż ruch wskazówek zegara (zasada ta będzie w pełni zrozumiała po prześledzeniu zamieszczonego dalej opisu przykładowej partii).
Jeśli podczas kolejnego ruchu ostatni z , dokwaterowanych" pionków zostanie ulokowany w polu, w którym był jeden, trzy lub pięć pionków (a więc kiedy w jednym polu znajdzie się teraz liczba parzysta: dwa, cztery albo sześć pionków - ale nie więcej), wówczas zawartość pola jest zdobyczą zagrywającego i zostaje przez niego usunięta z planszy (tak pionki własne jak i przeciwnika).
Gdy na planszy wytworzy się sytuacja, w której ostatni z rozkładanych pionków zdobywa zawartość pola po stronie przeciwnika, a na polach poprzedzających to pole znajduje się w wyniku akcji parzysta liczba (dwa, cztery lub sześć - ale nie wie. cej) pionków, wówczas zawartość tych pól nieprzy. jacielskich również jest zdobyczą zagrywającego.
Komentarze obsługiwane przez CComment